Vorige week donderdag viel ik flauw. Na bijgekomen te zijn viel me op dat ik, dus datgene waarin alles wordt ervaren, precies hetzelfde was als voor ik flauwviel. Indrukwekkend! Misschien was het zo indrukwekkend omdat mijn lijf juist nogal anders aanvoelde, namelijk nog wiebelig, onvast op de benen en even later rillend van onderkoeling. Ik besefte wel dat het mijn lijf was want het verscheen in mij op zo'n manier dat ik zeker wist dat het bij mij hoorde. Ook was ik er van onder de indruk dat ik los was van wat ik meemaakte, het voelde zo vrij. De hele tijd voelde ik me in vrede. Ook voelde ik geen angst of iets van dien aard opkomen, dit in tegenstelling tot de zorgzame vrienden die zich over mij ontfermden.

26 november 2025